برآهیخته

«لغت نامه دهخدا»

[بَ تَ / تِ] (ن مف مرکب)برکشیده. آهیخته. آخته :
اسب او گوش برآهیخته تر
زاشتر پیر بر آواز درای.فرخی.
رجوع به برآهیختن و آهیختن و آهیخته شود.