برء

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ع مص) آفریدن. (ترجمان علامهء جرجانی ترتیب عادل بن علی) (از اقرب الموارد). خلق. خلقت: برءالله الخلق؛ آفرید خدای تعالی خلق را. (از اقرب الموارد). || به شدن و برخاستن از بیماری. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و این بلغت اهل حجاز است. (از اقرب الموارد). بُرء. (منتهی الارب). رجوع به برء شود.