برخاش

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (اِ) پرخاش. جنگ و آورد و پیکار و پرخاش و رزم و فرخاش و ناورد و نبرد مترادف این است بتازیش وغا خوانند. (شرفنامهء منیری). جنگ و پرخاش هم درست است. (از آنندراج). رجوع به پرخاش شود.
- برخاش ساز؛ پرخاش کننده :
بصید هزبران برخاش ساز
کمند اژدهای دهن کرده باز.سعدی.
رجوع به پرخاش ساز شود.
- برخاشجو؛ جنگجو. (آنندراج). پرخاشجو. رجوع به پرخاشجو شود.