«لغت نامه دهخدا»
[بَ رَ رَ] (ع اِ) جِ بارّ بمعنی مهربان و بسیار خیر و فرمان بردار مادر و پدر. (از منتهی الارب) (آنندراج). نیکوکاران. (غیاث اللغات). رجوع به بار شود. نیکمردان. (ترجمان علامهء جرجانی، ترتیب عادل). نیکوان. (یادداشت مؤلف): امام البرره و قاتل الکفره.