بر زبان گرفتن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زَ گِ رِ تَ] (مص مرکب) بر زبان افکندن. (آنندراج) :
دشمن ز کینه جویی من صرفه ای نبرد
چون شمع سوخت هرکه مرا بر زبان گرفت.
سالک (آنندراج).