برگستان

«لغت نامه دهخدا»

[بَ گُ] (اِ مرکب) برگستوان، که پوششی بوده است که در روز جنگ می پوشیدند و بر اسب نیز می افکندند. (از آنندراج). پوشش اسب در جنگ. رجوع به برگستوان شود :
صف از پیشم چو سین هفت شاخه ست
سوار آب برگستان باخه ست.امیرخسرو.