برون شد

«لغت نامه دهخدا»

[بِ / بُ شُ] (اِ مرکب) مخرج. محل بیرون شدن. بیرون شد :
چو نظم مدح تو آغاز کردم اندر وقت
به من نماید راه برون شد و انجام.سوزنی.