پدرمادر

«لغت نامه دهخدا»

[پِ دَ دَ] (اِ مرکب) پدرِ مادر. جَدّ مادری. جَدّ اُمی :
ز افراسیاب آن سپهدار چین
پدرمادر شاه ایران زمین.فردوسی.
مکن گر ترا من [ افراسیاب ] پدرمادرم
ز تخم فریدون افسونگرم.فردوسی.
چنین گفت کاین نامه سوی مهست
سرافراز پرویز یزدان پرست...
ز قیصر پدرمادر شیرنام
که پاینده بادا بر او نام و کام.فردوسی.
پدرمادردار.
[پِ دَ دَ] (نف مرکب) در تداول عامیانه، نجیب. اصیل.