پربسته

«لغت نامه دهخدا»

[پَ بَ تَ / تِ] (ن مف مرکب) که پر وی ببسته باشند :
که چون مرغ پربسته بودی مدام
همه کار ناکام و بیکار و خام.فردوسی.
پربلا.
[پُ بَ] (ص مرکب) پرآسیب. پرآفت :
همی گفت کامشب شبی پربلاست
اگر نام گیریم از ایدر سزاست.فردوسی.
پربو.
[پُ] (ص مرکب) مُعطر. پرعطر. خوشبوی. و رجوع به پربوی شود.