پرخم

«لغت نامه دهخدا»

[پُ خَ] (ص مرکب) پر ماز. پر شکن. پر پیچ. پرتاب. خم اندر خم :
آویختی آفتاب را دوش
از سلسله های جعد پرخم.خاقانی.
|| کنایه است از مبالغه در تحریرات دلاویز موسیقی. (غیاث اللغات بنقل از شرح خاقانی) (؟).