«لغت نامه دهخدا»
[پَ زَ / زِ] (اِ) شیاف. (برهان) (اوبهی). شافه. (حاشیهء فرهنگ اسدی نخجوانی). و در فرهنگ رشیدی بدین معنی به ضم اول آمده است. فرزجه.
