پرشاوش

«لغت نامه دهخدا»

[پِ] (اِخ) پرساؤش، شکلی است بر آسمان بطرف شمال منطقه مرکب از بیست و شش کوکب و آنرا حامل رأس الغول نیز گویند. از شرح چغمینی فارسی و شرح تذکرهء نصیرالدین طوسی و غیره. (غیاث اللغات). رجوع به برساوس(1) شود.
(1) - Persee.