پرشرار

«لغت نامه دهخدا»

[پُ شَ / شِ] (ص مرکب) پرابیز و شرر و جرقه :
گردد هر آنکسی که چو من عشق پیشه کرد
هم پرسرشک دیده و هم پرشرار دل.سوزنی.
پرشرر.
[پُ شَ رَ] (ص مرکب) پرشرار.