پرمایون

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (اِخ) آن ماده گاو بود که فریدون را شیر میداد و پرورد. (فرهنگ اسدی).
مهرگان آمد جشن ملک اَفریدونا
آن کجا گاو نکو بودش پرمایونا.دقیقی.
و رجوع به پرمایه و برمایون شود.