پروائیدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَرْ دَ] (مص) دانستن (؟) قیاس کردن (؟). حدس زدن (؟) :
هر آن پروانه کو شمع ترا دید
شبش خوشتر ز روز آمد بسیما
همی پرد بگرد شمع حسنت
بروز و شب نگیرد هیچ پروا
نمی یارم بیان کردن از این بیش
بگفتم این قدر باقی تو پروا.
مولوی (از جهانگیری).
پرواب.
[] (اِخ) رودی است به فارس. صاحب فارس نامهء ناصری گوید: رودخانهء پرواب بلوک مرودشت آبش شیرین و گواراست. رودخانهء کمین چون به قریهء سیوند مرودشت رسد رودخانهء پرواب گشته در زیر قریهء عماده ده ناحیهء خفرک سفلی از بلوک مرودشت به رودخانهء رامجرد پیوسته رودخانهء کربال گردد.