پرواسیدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَرْ دَ] (مص) برماسیدن. پرماسیدن. لمس کردن. بسودن. بپسودن. هرچه بسازند (بساوند؟): گوید بپرواسیدم. دست سودن. دست کشیدن. دست مالیدن. پساویدن. بپساویدن. مجیدن. بمجیدن. برمجیدن. (فرهنگ اسدی نخجوانی). مجش :
تا کجا گوهر است و بشناسم
دست سوی دگر نپرواسم.ابوشکور بلخی.
ز پرواسیدن آن نازک اندام
شکفت اندر دلم گلهای بادام.
شهاب الدین (از فرهنگ شعوری).
|| ترسیدن. واهمه نمودن. || پرداختن. فراغ یافتن.