پژوین

«لغت نامه دهخدا»

[پَژْ] (ص) چرگن. چرکین. شوخگن :
پیشم آرد دوات بن سوراخ
قلم سست و کاغذ پژوین.سنائی.
|| چرکین داشتن؟. || چرکین شدن؟. (برهان).