پساویدن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ دَ] (مص) بساویدن. دست مالیدن. دست سودن. لمس کردن :
مر گوهر خرد را نپساود
نه هیچ مدبّری نه شیطانی.ناصرخسرو.
|| مستی کردن. (برهان قاطع). اما در این معنی ظاهراً مصحف مس کردن است.