پس خور

«لغت نامه دهخدا»

[پَ خوَرْ / خُرْ] (نف مرکب)آنکه بازماندهء غذای دیگران خورد. || (ن مف مرکب) مخفف پس خورده یا بازمانده یا فضلهء طعام و غذا. سُؤر.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر