پشتراغ

«لغت نامه دهخدا»

[پَ تُ] (اِ)(1) پشترغ. پشتروغ. بشترغ. پشترق. شبرق. پشترغ خشک و رس. ضریع. اسپرک. نوعی خار سمی و مهلک شتران.
(1) - Resada luteola. Gaude.