پشتکوه

«لغت نامه دهخدا»

[پُ] (اِخ) نام بلوکی است از چهاردانگه هزارجریب مازندران. (جغرافیای سیاسی کیهان ص291)(1).
(1) - در کتاب مازندران و استرآباد رابینو ص57 پشتکوه جزو بلوکات اربعهء دودانگه ذکر شده است.