پهلونژاد

«لغت نامه دهخدا»

[پَ لَ نِ] (ص مرکب)پهلونسب. از دودهء پهلوانان و بزرگان:
که شاید چو ما هر دو پهلونژاد
ز کار بشایسته آریم یاد.فردوسی.
چو نامه بمهر اندر آمد بداد
بدست یکی گرد پهلونژاد.فردوسی.
چهارم سپه را بگودرز داد
بدو گفت کای گرد پهلونژاد.فردوسی.
ط پهلونشین.
[پَ نِ] (نف مرکب) مصاحب و مقرب. (آنندراج). یار. همدم:
آیینه دار روی تو شرم و حیا بسست
پهلونشین سرو تو بند قبا بسست.صائب.
ط پهلو نگاه داشتن.
[پَ نِ تَ] (مص مرکب) پهلو نگه داشتن. پهلو کردن. دوری کردن.