«لغت نامه دهخدا»
[پَ نَ / نِ] (اِ مرکب) عرضٌ خلیه. کندوی عسل: شنیق چوبیست که بر آن قرصهء شهد را بردارند و در پهنخانهء زنبور عسل آن را بر پا کنند و این وقتی باشد که زنبور اولاد و بچگان خود را شهد خوراند. (منتهی الارب).