پیروزه چشم

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ چَ] (ص مرکب)دارای چشمی برنگ فیروزه. کبود. آبی :
همه سرخ رویند و پیروزه چشم
ز شیران نترسند هنگام خشم.نظامی.