پی سپران

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ سِ پَ] (نف مرکب، اِ مرکب) جِ پی سپر. روندگان و مسافران. || (ن مف مرکب، اِ مرکب) پایمال کردگان. (غیاث). پایمال شدگان. نیز رجوع به مجموعهء مترادفات ص331 شود.