پیشاره

«لغت نامه دهخدا»

[رَ / رِ] (اِ)(1) آن دست برنجن که سردست باشد و دیگر پیرایه ها از پس او بود. (آنندراج).
(1) - شاید مخفف یا مصحف پیشیاره باشد، مرکب از «پیش» و «یاره».