«لغت نامه دهخدا»
[بَ] (نف مرکب) آنکه پیش برد. آنکه قبل از دیگران ببرد. || آنکه پیشتر بعدهء معینه برد و بر حریف غلبه کند در قمار. آنکه عدهء دست های برده اش پیش از حریف خاتمه یابد. سه دست پیش بر (در نرد و غیره)، یعنی سه دست بازی را از حریف زودتر ببرد. آنکه پیش از دیگران برد (در نرد و غیره). || (اصطلاح اسبدوانی) اسبی که جایزهء نخستین را میبرد و برندهء نخستین است. (از لغات فرهنگستان).