پیش بستن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ تَ] (مص مرکب) جلو گرفتن. در برابر مانع و سد پدید آوردن. راه گرفتن بر :
بکوشش توان دجله را پیش بست
نشاید زبان بداندیش بست.سعدی.
تو اول نبستی که سرچشمه بود
چو سیلاب شد پیش بستن چه سود.سعدی.
|| بستن و مسدود کردن قبل از دیگری. تقدم و سبقت در انسداد.