پیش قطار

«لغت نامه دهخدا»

[قَ] (اِ مرکب، ص مرکب)شتریکه پیش از دیگران بقطار رود. (آنندراج). نخستین شتر از شتران قطار کرده :
هر سر مو کوکب خورشیدچهر
ناقه مگو پیش قطار سپهر.
وحید (در تعریف ناقه).
بقادری که بدریای بیکران سخن
مرا بر اشترک موج کرد پیش قطار.زلالی.