پیکارسان

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ] (اِ مرکب) پیکارستان. محل جنگ. شهر جنگ :
دریغ است رنج اندرین شارسان
که داننده خوانَدْش پیکارسان.فردوسی.