تاریکبخت

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ص مرکب) بدبخت. تیره بخت. مدبر :
به رسم مسیحا کنون مادرش
کفن سازد و گور و پوشد سرش
نه افسر نه دیبای رومی نه تخت
چو از بندگان دید تاریک بخت.
فردوسی (از شاهنامه چ بروخیم ج8 ص2365).