تازه اندرز

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ اَ دَ] (اِ مرکب) اندرز تازه. اندرز نو :
بگویم یکی تازه اندرز نیز
که آن برتر از دیده و جان و چیز.فردوسی.
رجوع به تازه شود.