تازه بنیاد

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ بُنْ] (اِ مرکب) بنیاد نو. اساس تازه:
بداد جهان آفرین شاد باش
جهان را یکی تازه بنیاد باش.فردوسی.