«لغت نامه دهخدا»
[زَ / زِ چَ] (ص مرکب) کسی که تازه برتبهء عالی رسیده. (فرهنگ نظام). ناآزموده. تازه کار : این تازه چرخها که امروز روی کارند... . جوانان تازه چرخ.