تازه خدمت

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ خِ مَ] (ص مرکب)نوکر و خدمتگاری که تازه بسر خدمت آمده باشد. (ناظم الاطباء). ||مجازاً، خوش خدمت. تازه نفس. چابک :
بهار آمد آنگه سلیمان اساس
از او دیو زرد خزان در هراس
بپایین تخت روان حباب
پریزاد گل تازه خدمت چو آب.
طغرا (از آنندراج).