تازه رخسار

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ رُ] (ص مرکب)تازه رخ. تازه روی. خوشرو. گشاده رو. زیباروی :
بر سر زانو بچندین عزتش جا می دهند
تازه رخساران بچشم پاکبین آئینه را.
صائب (از آنندراج).
رجوع به تازه رخ و تازه روی شود.