تازه رس

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ رَ] (ن مف مرکب) نورس. (آنندراج) :
بباغ درون از سموم نفس
اثر دسته بندد گل تازه رس.
ظهوری (از آنندراج).
||جدید و نو. ||اندکی پیش آمده. (ناظم الاطباء).