تازه رخساره

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ رُ رَ / رِ] (اِ مرکب)رخسارهء تازه. روی خوش و گشاده :
نگه کرد گرسیوز نامدار
بدان تازه رخسارهء شهریار.فردوسی.