تال زن

«لغت نامه دهخدا»

[زَ] (نف مرکب) نوازندهء تال. (آنندراج) :
دهم نسبت تال زن با صبا
که این نافه سایست و آن نغمه سا.
ظهوری (از آنندراج).
رجوع به تال (ساز) شود.