تأزر

«لغت نامه دهخدا»

[تَ ءَزْ زُ] (ع مص) ازار پوشیدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (منتهی الارب) (از قطر المحیط) (دهار) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ||بعض گیاه بعض دیگر را تقویت کردن و بهم پیچیدن و سخت شدن :
تأزر فیه النبت حتی تخایلت
رباه و حتی ماتری الشاءُ نوّما.
(اقرب الموارد).
||دراز شدن و قوی گردیدن گیاه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).