«لغت نامه دهخدا»
[تَءْ] (ع اِ) چیزی که بدان ملخ می گزد. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ج، تآشیر. (قطر المحیط). منقارگونه ای که ملخ بدان می گزد یعنی گاز می گیرد. ||(مص) نیکو و خوب گردانیدن دندانها را. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). تیز و باریک ساختن کناره های دندان را. (از اقرب الموارد).