«لغت نامه دهخدا»
[تَب ب] (ع مص) هلاک شدن و زیان کار شدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد). هلاکی. (دهار). زیان و هلاکی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تباً له؛ هلاکی باد او را. الزمه الله خسراناً و هلاکا؛ لازم گرداند خدای تعالی هلاک او را. (از منتهی الارب). ||بریدن چیزی را؛ تب الشی ء. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). تب الشی ء؛ قطعه. (قطر المحیط).