تباهی پذیر

«لغت نامه دهخدا»

[تَ پَ] (نف مرکب)تباهی پذیرنده. فناپذیرنده. تباهی گیرنده :
تباهی بچیزی رسد ناگزیر
که باشد بگوهر تباهی پذیر.اسدی.
رجوع به تباه و تباهی و دیگر ترکیب های تباه و تباهی شود.