تبت زمین

«لغت نامه دهخدا»

[تَبْ بَ زَ] (اِخ) زمین تبت :
ز هندوستان شد به تبت زمین
ز تبت(1) درآمد به اقصای چین.نظامی.
رجوع به تبت شود.
(1) - ن ل: وز آنجا.