تب داشتن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ تَ] (مص مرکب) مبتلا به تب بودن. گرفتار تب بودن :
شاد کی باشد در این زندان تاری هوشمند؟
یاد چون آید سرود آنرا که تن داردش تب؟
ناصرخسرو.
رجوع به تب و ترکیبهای آن شود.