تبر

«لغت نامه دهخدا»

[تُ بُ] (اِخ) آبی است به نجد از دیار عمروبن کلاب به منطقه ای که «ذات النطاق» نامیده میشود و نزدیک آن موضعی است که «نبر» (با نون) نام دارد. (معجم البلدان ج 2 ص363).