«لغت نامه دهخدا»
[تِ اِ] (اِخ) یکی از امراء متنفذ سلسلهء اِخشیدان که در زمان «کافور» بوده است، با ممالیک کافوری مقابله کرد و مغلوب شد و گریخت و بعد گرفتار شد و او را بمصر بردند و بزندان افکندند و بعد خود را مجروح ساخت و بالاخره در تاریخ 330 ه . ق. درگذشت. مسجد تبر در خارج قاهره بنام وی منسوب است، و بغلط آن را مسجد تبن نامیده اند. (از قاموس الاعلام ترکی).