تب راجعه

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بِ جِ عَ / عِ](1) (ترکیب وصفی، اِ مرکب) تب رجع. حمای راجعه. حمای کرار. حمای رجعی. از امراض عفونی و مسری و اِپیدمیک. انگل این مرض «اسپیروکت دُبرمیر»(2) است که بر اثر نیش ساس یا شپش وارد ارگانیسم انسان میگردد و بهمین جهت است که این تب بیشتر در میان اقوام فقیر و کشورهای دور از بهداشت بروز میکند. از مشخصات کلینیکی آن دو یا سه حملهء شدید تب است که پس از هر حملهء تب خفیف میشود و پدیده های عمومی آن عبارتند از: صداع، استفراغ، کوفتگی، که با تب تیفوئید مشابهت تام دارد. اولین حملهء بیماری با لرز شدید شروع میشود و حرارت بدن بحد اعلی بالا میرود و در حدود 5 تا 7 روز طول میکشد. آنگاه دورهء خفیف تب شروع میگردد که گمان می رود بیمار بدورهء نقاهت رسیده است، ولی پس از مدتی که معمولاً مساوی دورهء اولین حملهء تب است مجدداً با همان شرایط اولیه تب دورهء دوم شروع میشود. ولی بسیار بندرت آن حمله سه بار تکرار میگردد. معالجهء این بیماری بیشتر بر اثر حملهء دوم که ممتد میشود کمی مشکل است و گاه بمرگ منجر میشود. انگل این بیماری بسال 1868 م. بوسیلهء «اُبرمیر» کشف شد که در خون بیمار در دورهء حمله مشاهده میشود. رجوع به لاروس کبیر (لاروس قرن بیستم) ذیل «رکورا»ن(3) و «اُبرمیر»(4)، و حمی الراجعه، حمای راجعه، تب رجع، حمای کرار، حمای رجعی و فیزیولوژی تألیف کاتوزیان ج 2 ص 243 و تب و دیگر ترکیبهای آن شود.
.
(فرانسوی)etnerrucer erveiF - (1)
(2) - Spirochete d'Obermayer.
(3) - Recurrent.
(4) - Obermayer.