تبکی

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (اِخ) یکی از ایلات ترک که استندار جلال الدوله اسکندر (731 - 761 ه . ق.) آنان را به ری و شهریار کوچ داد. رجوع به سفرنامهء مازندران رابینو ص 152 و ترجمهء آن ص202 شود.