تبودک

«لغت نامه دهخدا»

[تَ دَ] (ع اِ) دزی در ذیل قوامیس عرب آرد: همچنین با دال و ذال (تبوذک) کسی که محتویات اندرون مرغان فروشد. و محیط المحیط گوید که این پارسی است. (دزی ج 1 ص141). رجوع به تبوذک در شود.